[*] "Rahmân” ve “Rahîm" kelimeleri, rahmet (رحمة) kökündendir. Rahmet, iyilik ve ikramı gerektiren incelik anlamındadır. Allah’ın özelliği olarak kullanılınca sadece iyilik ve ikram anlaşılır (Müfredât). Rahmân “rahmeti her şeyi kuşatan” demektir. Bu özellik Allah’tan başkasında olmayacağı için  bu kelimeyi “iyiliği sonsuz” diye çevirdik. Rahîm “çok merhametli” demektir. Bu özellik Allah’ın dışındaki varlıklarda da olabileceği için ona "ikramı bol" anlamını verdik. Nitekim ‘rahîm’ kelimesi, Tevbe 9/128. ayette Resulullah için; Fetih 48/29. ayette ise müminler için kullanılmıştır.

[1*] Kalem 68/11.

[2*] Hucurat 49/11.

[*] Tevbe 9/34, Mearic 70/18, Fecr 89/20.

[*] Kehf 18/35-36, Fussilet 41/50, Müddessir 74/11-15, Leyl 92/8-11.

[*] Duhan 44/47, Kaf 50/24, Hâkka 69/30-31.

[*] Müddessir 74/26-30.

[*] İsra 17/97-98, Karia 101/9-11, Ğaşiye 88/4.

[*] Hac 22/19-22.

[*] A’raf 7/40-41, İbrahim 14/49-50, Ankebut 29/55, Zümer 39/15-16, Beled 90/19-20.

[*] Furkan 25/13, Mülk 67/6-8.